Robin de Bruin
Uitvaartbegeleider​
​
Mijn roeping als uitvaartverzorger
​
In 1987 heb ik bewust gekozen voor het vak van uitvaartbegeleider. Voor mij is dit meer dan een beroep; het is een roeping om mensen bij te staan in de meest moeilijke fase van hun leven. Hoewel ik het verdriet niet kan wegnemen, lukt het mij wel om de zorgen van nabestaanden uit handen te nemen. Het is een enorm dankbare taak om families te begeleiden door zo'n zware periode. Wanneer ik achteraf hoor dat nabestaanden mijn steun als prettig hebben ervaren, geeft dat mij ontzettend veel voldoening.
​
Passie voor het vak
​
Op verjaardagen merk ik vaak dat mensen verrast reageren wanneer ik vertel dat ik uitvaartbegeleider ben. Het beroep heeft iets mysterieus voor hen, terwijl ik het juist als het mooiste vak beschouw dat er is. Het vervult me met blijdschap en enthousiasme, zonder dat ik luchtig of grappig probeer te zijn. Integendeel, ik zie mijn werk als buitengewoon mooi, bijzonder en waardevol. Ik vergelijk het vaak met bruiloften; beide beroepen bieden de mogelijkheid om echt iets voor mensen te betekenen. Bij een uitvaart heb je slechts één kans om het goed te doen, net zoals bij een bruiloft.
​
Flexibiliteit en toewijding
​
Als uitvaartbegeleider weet je nooit van tevoren hoe je dag zal verlopen. Een overlijden is immers niet te plannen, waardoor je op elk moment een telefoontje kunt krijgen met het nieuws van een overlijden. Het uitvoeren van een lopende uitvaart staat vast, maar het regelen van een nieuwe uitvaart kan plotseling tussendoor komen.
​
Dit is voor mij geen enkele belemmering. In elke situatie ben ik er voor iedereen, met dezelfde toewijding en betrokkenheid.
​